زمینه و هدف: شواهد فراوانی مبنی بر ارتباط بین روش های مقابله با تنیدگی و بیماری عروق کرونر قلب وجود دارد. لذا، هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین روش های مقابله با تنیدگی و بیومارکر ایمنی شناختی اینترلوکین-6 در بیماران عروق کرونر قلب هنگام مواجهه با یک رویداد تنیدگی زا بود.مواد و روش ها: جامعه آماری پژوهش،تمام بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر قلب CHD مراجعه کننده به بیمارستان قلب و عروق شهید رجائی تهران بودند. تعداد 44 بیمار مبتلا به CHD به عنوان نمونه از بین بیماران واجد شرایط انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه راه های مقابله ای - لازاروس و فولکمن، کیت انسانی اینترلوکین-6 و نرم افزار آزمون رنگ استروپ برای ایجاد تنیدگی استفاده شد. برای تحلیل آماری داده های پژوهش از شاخص ها و روش های آماری شامل میانگین، انحراف استاندارد، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغییری استفاده شد. نرم افزار رایانه ای مورد استفاده در این پژوهش برای پردازش داده ها SPSS-17 بود.یافته ها: نتایج نشان داد که بین روش های مقابله ای هیجان مدار با بیومارکر ایمنی شناختی اینترلوکین-6 هنگام مواجهه با یک رویداد تنیدگی زا همبستگی مثبت و معنادار (P<0.001، R=0.653) و نیز بین روش های مقابله ای مساله مدار با بیومارکر ایمنی شناختی اینترلوکین-6 هنگام مواجهه با یک رویداد تنیدگی زا همبستگی منفی و معنادار وجود دارد (P<0.001، R=-0.698) و همچنین از بین 8 راه مقابله با استرس فقط راه مقابله ای ارزیابی مجدد مثبت با اطمینان 0.99 پیش بینی کننده معناداری برای بیومارکر ایمنی شناختی اینترلوکین-6 هنگام مواجهه یک با رویداد تنیدگی زا بوده است (P<0.001).نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که هنگام مواجهه با یک رویداد تنیدگی زا افزایش کاربرد روش های مقابله با تنیدگی هیجان مدار باعث افزایش در سطح بیومارکر ایمنی شناختی اینترلوکین-6 و افزایش در به کارگیری روش های مقابله با تنیدگی مساله مدار منجر به کاهش در سطح بیوماکر اینترلوکین-6 می شود.